En dat was alweer de derde week..

Ik kan het bijna niet geloven, maar er zitten alweer 3 weken op. Wat gaat de tijd hier snel.. Gelukkig heb ik nog wel wat weken te gaan, dus dan kan ik nog heerlijk genieten van deze stad en zijn omgeving.

Zoals iedere week was het weer tijd voor een nieuwe afdeling in het ziekenhuis. Deze keer was het de beurt voor Rehabilitation Medicine. Dit is de afdeling waar mensen aan het herstellen zijn en hun spieren weer aan het trainen zijn zodat ze weer volledig voor zichzelf kunnen zorgen. Natuurlijk zijn zijn er weer veel verschillende gevallen. De eerste dag waren we getuige van een man die zijn eerste stappen in 4 maanden weer ging zetten. Dit natuurlijk wel onder begeleiding en het ging allemaal heel moeizaam, maar wat was die man blij. Hij had een glimlach van oor tot oor en tranen van geluk. Zelfs wij waren er allemaal even stil van, maar dat zijn echt de momenten die je niet meer zult vergeten. Helaas zijn er ook weer iets slechtere gevallen. Een voorbeeld daarvan is een jongen van nog maar 22 jaar is en zijn beide benen niet meer heeft. Hij lag op de afdeling omdat ze hem wel moesten trainen om nu voor zichzelf te kunnen zorgen. Ze vertelden dat hij het er in het begin heel erg moeilijk mee had en zelfs de behandeling weigerde omdat hij het allemaal niet meer nuttig vond. Gelukkig was hij nu wel hard aan het trainen en had hij zelfs iemand ontmoet in het ziekenhuis. Dus het zal allemaal wel weer goed aflopen!
Ook nog een hele aparte ervaring gehad deze week. Er kwam namelijk een man binnen die onlangs een hersenontsteking heeft gehad en zijn spraak was verloren. Onze dokter waar we die dag aan het volgen waren behandelde deze patiënt niet, dus we besteedde er verder geen aandacht aan. Tot er een Thaise vrouw naar ons toe komt en vraagt of een van ons uit Nederland komt. Nou, dat was ik natuurlijk. Ze vroeg me of ik even de tijd had om met haar mee te komen, want misschien kon ik ze helpen. Omdat ik toen nog niet echt wist waar het over ging, wist ik even niet wat ik moest doen. Maar toen kwam de dokter er ook aan, dus ben ik ze maar gevolgd. Bleek de patiënt met de hersenontsteking dus een Nederlandse man te zijn die al 23 jaar in Thailand woont. Door de ontsteking kon hij niet meer praten, maar hij kon nog wel alles begrijpen wat er om hem heen gebeurde en als er dus iemand tegen hem praatte. De doktoren en zijn vrouw konden alleen maar met hem in het Engels communiceren. Nu was de vraag aan mij om Nederlands met hem te gaan praten, om zo te kijken of ik zijn hersenen kon prikkelen door in zijn eigen taal tegen hem te praten. Een hele rare ervaring kan ik je vertellen. Veel vragen gesteld en eigenlijk ook veel onzin tegen hem gezegd (als, wat ik Thailand mooi he! Tsja, ik moest iets verzinnen, haha), maar het enige wat er als antwoord kwam was het knikken van ja en nee. Ook had ik een boekje bij me waar ik in het Nederlands aantekeningen in maakte over alles wat ik mee maak in het ziekenhuis. Ze vroegen dus of hij daar iets in mocht lezen, dus ook dat maar gedaan. Ik vraag me af of hij er überhaupt iets van heeft begrepen. Maar toen pakte hij mijn pen en schreef: 'Je zult een fantastische dokter worden, geniet van het prachtige Thailand'. Natuurlijk schreef hij het niet in zulk perfect Nederlands, maar wow! De doktoren hadden dit ook niet aan zien komen en dit was volgens hun fantastisch nieuws! Dus heb ik ook nog wat kunnen bijdragen. Heel bijzonder.
De andere dagen veel geleerd over de manier waarop ze de patiënten behandelen. Ze hebben op donderdag een speciale middag voor ze, waarop ze niet een 'normale' behandeling krijgen maar een activiteit kunnen kiezen. Ze kunnen kiezen uit koken, muziek maken of op de wii spelen. Eerst keken we hier allemaal een beetje van op, maar toen we zagen wat ze deden was het eigenlijk heel logisch! Op deze manier halen ze de dagelijkse sleur eruit, maar krijgen ze wel de beweging en training door het doen van deze activiteiten. En ze doen dan ook nog wat leuks. Je kon ook zien dat iedereen er heel erg van genoot, wat ook erg leuk is om te zien. Zelfs voor ons ging de dag snel voorbij, want we mochten gezellig meedoen!

En na een week vroeg op staan is het normaal tijd voor lekker uitslapen in het weekend en leuke dingen doen. Maar helaas, zaterdag ging de wekker alweer om 20 over 5, was dat even balen! Maar, we deden het wel omdat we iets op het programma hadden staan. Namelijk the Flight of the Gibbon. Om half 7 werden we opgehaald en na een uurtje rijden kwam we aan. Na aankomst moesten we een eigen risico ondertekenen, want we gingen namelijk net als de apen door de jungle 'vliegen'!!! En ik heb het overleeft hoor! Haha! Het was echt geweldig! Via verschillende kabelbanen ging je door de jungle heen. En we hebben zelfs Gibbons (aapjes) in de vrije natuur gezien, heel leuk!
Met het deelnemen aan deze dag kregen we als extra nog een kaartje voor de dierentuin van Chiang Mai. Hiermee hadden we direct een nieuwe bezigheid voor vandaag! Nu hadden we gelukkig wel even de tijd om lekker rustig aan te doen in de ochtend en ook nog even wat was te doen. Dat moet helaas ook gebeuren. Na de lunch gingen we er dan naartoe. En ze weten wel hoe ze een dierentuin moeten bouwen! Deze was echt niets vergeleken met dierentuin Emmen. Hij was zelfs zo groot dat je er niet doorheen hoeft te lopen, maar je stapt in een busje die je van busstop naar busstop brengt. Daar kun je dan een bepaald gedeelte bekijken, zoals pandaworld, de aquarium, de oerang utans, ga zo maar door. Heel leuk om ook dit even mee te kunnen nemen. Van te voren hadden we al gelezen dat de Chiang Mai Zoo de grootste onderwatertunnel van heel Azië heeft, dus daar moesten we natuurlijk even doorheen gelopen hebben. En het stelde niet teleur. Er zwommen wel wat leuke exotische vissen rond, dus we hebben ons zelfs nog vermaakt! Ze lieten de hele onderwaterwereld van Noord- tot Zuid-Thailand zien, dus ook nog interessant om de verschillen te zien. Hoe verder je naar het zuiden ging, hoe exotischer en gekleurder de vissen werden!

Morgen weer tijd voor een nieuwe afdeling, deze keer een bekende. Ik ben namelijk weer geplaatst bij orthopedie. Het zal dus weer een week vol met operaties worden en hopelijk nog wat leuke implantaten die geplaatst worden!
Ik hoorde dat inmiddels de zomer goed als voorbij is Nederland. Zal ik jullie er dan even mee pesten dat ik hier nog steeds rondloop in korte broek, hempjes, slippers. Het is namelijk 35 graden. Wat een straf zeg! Haha! Oke, ik stop al!
Ik kan het volgens mij niet vaak genoeg zeggen dat ik het heel leuk vind dat jullie al die leuke reacties sturen. Heel erg bedankt daarvoor!!

Dat was het voor deze week, volgende week weer een nieuw verslag met nieuwe avonturen!

Liefs,

Caroline